HVBAC γενησαμε στο σπιτι μετα απο καισαρικη!

Θα γραψω οσες περισσοτερες λεπτομερειες μπορω με την ελπιδα να δωσω δυναμη ,οπως αντιστοιχα πηρα κι εγω απο παρομοιες ιστοριες που διαβαζα και ακουγα ..


Την Τριτη (40+6) ηρθε η μαια μας σπιτι να μας δει.Την προηγουμενη μερα ειχαμε παει στο ιατρειο της γιατρου , καναμε βελονισμο και μοξα και ειδαμε τον μπεμπη. Ολα πολυ καλα, συσπασεις πολυ αραιες, μικρες και ακανονιστες. Ομπεμπης χαμηλα ,χωρις να εχει ομως εμπεδωθει και ο τραχηλος ειχε εξαλειφθεί.

 Περπατουσαμε ολη  μερα και ενδιαμεσα βελονισμο.. οταν ειχα συσπαση σταματουσαμε , κρατιομουν πανω της και εκανα αναπνοες.Ολη μερα ειχε εναν υπεροχο ηλιο. Ενιωθα πως ολη η φυση μου στελνει σημαδια οτι ειναι με το μερος μου. Δεν υπηρχε πονος ,μονο σφηξιμο στη μητρα και αναπνοη για να πηγαινουμε με το ρυθμο της. Το βραδυ πριν φυγει ειχα διαστολη 4 και ακομα δεν ειχα νιωσει τιποτα!


 Κατα τις 10 ξαναπηγα μια ωρα περπατημα με το Γιαννη .Του εδειξα τις αμυγδαλιες που ειχαν ανθισει ολες την πρηγουμενη μερα -στη γειτονια μας τουλαχιστον- και του ειπα αυτο περιμενε ο γιος μας για να το αποφασισει! :) Βαλαμε λιγα κλαδια στο τραπεζι.Πιο νωρις ειχα δωσει την Ιριδα στους δικους μου για πρωτη φορα :( ειχα πολυ αγχος πως θα τα παει...τελικα  πεσαμε για υπνο κατακουρασμενοι.

 2:33 πεταχτηκα απο τον πονο. Ειδα στο μπανιο λιγο αιμα και ξυπνησα το Γιαννη γελωντας ''ξεκιναμε: :) ''  Αναψαμε παντου κερακια , βαλαμε μουσικη (το soundtrack του orgasmic birth) και κολλησαμε στους τοιχους τις εικονες που ειχα ετοιμασει.

 Οι συσπασεις προχωρουσαν αργα και ολο και πιο εντονα (ποσο σοφα ειναι κανονισμενα ολα..!) Μετα απο μια ωρα ηρθε και η Μαρια κι αρχισαμε το βελονισμο ξανα. Σε καθε συσπαση καθομουν στα τεσσερα ,αφηνα το βαρος μου και με κρατουσε ειτε ο ενας ,ειτε ο αλλος ενω εκανα αναπνοες. Πλεον δεν υπηρχε χρονος..πηγαιναμε σε  ολα τα δωματια ..πανω ..κατω..

 Καποια στιγμη ηρθε η Ιζαμπελ. Δεν μου αρεσε που προστεθηκε νεο προσωπο στο χωρο (πως γενανε στα νσοκομεια Θεε μου!!?) αλλα μολις ηρθε κοντα μου εγινε αμεσως ενα με 'την ομαδα μου'.
 Με χαιδευαν ,μου μιλουσαν ,με κρατουσαν ,ανεπνεαν μαζι μου..Πρεπει να ειπα οτι δεν αντεχω αλλο καποια στιγμη, αλλα οταν δεν απαντησε κανεις ,καταλαβα οτι εχουμε πολυ ακομα.. Βεβαια δεν ηξερα ποσο πολυ αντεχω ακομα!!!

 Αναμεσα στις συσπασεις χανομουν, εφευγα, κοιμομουν , ονειρευομουν..δεν ημουν εκει παντως. και ξανα .. αναπνοες, φωνες -Λεμπουαγιε- και επαφη με το μωρο μου να μη φοβαται. Η φωνη και η ζεστασια της Ελενης -που ειχαμε κανει την προετοιμασια- ειχε γινει ενα με το περιβαλλον κι εμενα. Ο Γιαννης με επιανε , αφηνομουν ενω γονατιζα και με κρατουσε την υπολοιπη στον αερα.

 Καποια στιγμη μπηκαμε στην μπανιερα. Εγω στα τεσσερα κι ο Γιαννης καθιστος μπροστα μου να με κραταει . Η Ιζαμπελ και η Μαριαμου εριχναν ζεστο νερο στην πλατη, ηταν τελειο και ανακουφιστικο. Οταν ομως γεμισε η μπανιερα δε μαρεσε η αισθηση της ανωσης και βγηκα.

 Καποια αλλη  στιγμη ανεβοκατεβαιναμε τη σκαλα δυο-δυο τα σκαλια. Καθετι που θελαμε να κανουμε , διαφορετικο,  επρεπε να περιμενουμε να περασει μια  συσπαση για να μη μας 'βρει στο δρομο'. Στη σκαλα προλαβαινα να ανεβω η να κατεβω 3 διπλα σκαλια κι ερχοταν παλι το κυμα. Εκει στη μεση γονατιζα ,καποιος μου εβαζε ενα μαξιλαρι σενα σκαλι για το κεφαλι, καποιος αλλος μια κουνερτα σενα αλλο για τα γονατα, καποιος με αγγιζε

 Καποια αλλη στιγμη θυμαμαι βρεγμενες ζεστες πετσετες στην κοιλια και την πλατη.
 Πρεπει να ηταν πρωι οταν πηγαμε στο δωματιο μας και ξαπλωσα στο κρεβατι στο πλαι. Μου  φανηκε οτι περασαμε ετσι εναν χρονο και απειρες συσπασεις. Ενδιαμεσα εφευγα τελειως πια..δεν ηταν υπνος , δεν ηταν ονειρο, δεν ξερω τι ηταν. Ο πονος ηταν  τοσο εντονος που δεν εκανα τιποτα πια, δεν αντιδρουσα καν. Θυμαμαι τα ματια της Μαριας , του Γιαννη  και την Ιζαμπελ να ου κανει ρεφλεξολογια, ηταν λυτρωτικα υπεροχο εκεινη τη στιγμη αυτο και ευτυχως για μενα δε σταματησε ουτε στιγμη! -δεν ξερω τι γνωμη θα ειχαν τα χερακια της :) - Πρεπει ταυτοχρονα να εκαναν  και βελονισμο γιατι ενιωθα ενδιαμεσα κατι τσιμπηματακια. Παντα κρατουσα το χερι καποιου..  Ενιωθα οτι αυτες οι 'λεπτομερειες' -μονο λεπτομερειες δεν ειναι!!!- ηταν που με κρατουσαν. Ειχα τρεις αγγελους μαζι μου ,που εκαναν ο,τι ακριβως ηθελα χωρις να το ζητησω, χωρις καν να ξερω οτι αυτο ειναι που θελω εκεινη τη στιγμη..

 Νομιζω πως ολοι ηταν εξουθενωμενοι. Η Ιζαμπελ απο δυο  απανωτους τοκετους ,  η Μαρια μετα απο ολοημερο περπατημα μαζι μου και λιγες ωρες υπνο και ο Γιαννης μια απτα ιδια , ετοιμος να του πεσουν τα χερια απο το σηκωμα. Του ειπαν να ξαπλωσει διπλα μου και πρεπει να κοιμηθηκε για 5 λεπτα.



 Με εβαλαν στα τεσσερα πανω στο κρεβατι. Μεχρι εκεινη τη στιγμη δεν ειχα ζησει τιποτα.. οι συσπασεις ηταν εξωπραγματικες  και ημουν σιγουρη οτι οι φωνες μου ακουγονταν σε ολο το συμπαν! Αργοτερα μου ειπε ο Γιαννης οτι δεν ηταν καν δυνατες αλλα ηταν απο μεσα μου σαν βραχναδα. Εβλεπα  μπροστα μου το λιονταρι -του Μισελ Ονταν- κι ενιωθα οτι ειμαστε ενα. Δεν με κρατουσε τιποτα , κρατουσα τα καγκελα του κρεβατιου και κουνιομουν μπρος πισω. Το βλεμμα μου ειχε περαει χιλιες πυλες και κατεληγε καπου αλλου, δεν ξερω που.. Ειχε μια απιστευτη καταιγιδα και καθε βροντη τη διαδεχοταν μια συσπαση. Ακομα ενιωθα ολη τη φυση με το μερος μου οπως κι οταν ειχαμε ξεκινησει! -παιχνιδια του  μυαλου αραγε? ποιος ξερει..-

 Ακουσα ενα 'παφ!' και ενιωσα μια ζεστη εκρηξη και πλημμυρα, σπασανε και τα νερα! Εβλεπαν τα μαλλια, εκει ενιωσα πρωτη φορα την αισθηση  να θελω να σπρωξω, ενιωθα οτι τα κανω ολα σωστα αλλα μου ελεγαν οτι σφιγγομαι αντι να αφηνομαι :( δεν μπορουσα να ελεγξω το σωμα μου να μην το κανει. Κι ενω η μητρα μου εσπρωχνε το μωρο εξω , εγω το κρατουσα μεσα -γιαυτο πονουσα τοσο- θυμαμαι την τελεια αισθηση της καυτης  κομπρεσας στο περινεο..!! :)

 Ηρθε η στιγμη που ενιωσα , πιστεψα οτι δεν θα τα καταφερω. Δεν με ενοιαζε , δεν στεναχωρηθηκα , ειπα στον εαυτο μου απλα οτι εκανα τα παντα και δεν μπορω αλλο.  Ας πεθανω ,ας πεθανουμε.. -ειναι το σημειο που μου ειχε πει η Κατερινα (hvbac)  και η Ειρηνη (hb) οτι αν φτασεις σημαινει  οτι γενας- κατι πρεπει να τους ειπα και ακουσα την Ιζαμπελ να  λεει "δε γινεται Μιρελλα μου.. γενας!!"

 Μου ειπαν να παμε στο μπανιο και μου φανηκε αδιανοητο! Μολις σηκωθηκα ειπα μεσα μου 'τωρα θα γενησω, αυτο ηταν'. Το  ειχα αποφασισει. Απο  το δωματιο ως το μπανιο φανηκε ολη η προετοιμασια που ειχαμε κανει τοσους μηνες με την Ιζαμπελ. Αυτο το 'απλο' "γενναω ευκολα  ενα υγιες μωρο" που  ειχαμε βγαλει απο μεσα μου και ειχα γραψει στον καθρεφτη  του μπανιου και στο παραθυρο του δωματιου :)

 Καθησα στη λεκανη και ο Γιαννης γονατιστος μπροστα μου -τι θα εκανα χωρις εκεινον!!- Δεν τους ειπα τιποτα .. εβαλα το ενα χερι γυρω απτο λαιμο του και το αλλο απο κατω μου κι εκανα αυτο που ειχα αποφασισει..εβγαλα το μισο κεφαλακι. Δεν υπηρχε καθολου πονος πια. Εκανα οτι επρεπε με  το χερι μου  για να μη σκιστω και με το σωμα μου για να βοηθησω το μωρο ,σαν να ηξερα απο παντα! "Ιζαμπεεεεεεελ εβγαλα το κεφαλι!" Ενιωσα οτι ολοι πανικοβληθηκαν -φανταζομαι για να μη γεννησω στη λεκανη!χαχαχα!- και το ευχαριστηθηκα -χεχεχ!- Εβαλε το χερι της να δει και της το τραβηξα,ηθελα να βγαλω ολο το κεφαλι και να το κανω μονη μου. Παρολο που δεν κοιτουσα , εβλεπα τα παντα μπροστα μου. Δε με αφησαν ομως.. ο Γιαννης επεσε πισω και με τραβηξε πανω του. Εσπρωξα αλλη μια για να βγει το υπολοιπο κεφαλακι και μου ειπε να σπρωξω παλι για το σωμα. Μπερδευτηκα για μια στιγμη γιατι δεν ενιωθα τιποτα αλλα το εκανα τελικα :)

 Αργοτερα μου ειπε ο Γιαννης οτι ειχε πεσει πανω στο καλοριφερ και καιγοταν ενω παραλληλα του δαγκωνα το χερι, αλλα δεν κουνιοταν για να μην 'ενοχλησει'!! :) :)

 Δεν τον ακουγα και ρωτουσα γιατι δεν κλαιει.. "μα  δεν εχει  λογο κλαψει, ειναι μια  χαρα!!" :) Οπως ημουν στα τεσσερα τον εβαλε στο πατωμα μπροστα  μου τυλιγμενο σε μια πετσετα. Αποι εκεινη τη στιγμη και για αρκετη ωρα ημουν απλα θεατης. Δεν αισθανομουν τιποτα, μονο εβλεπα. Τις εκρασεις του Γιαννη ,το μωρο ,την Ιζαμπελ ,τη Μαρια.. Το μονο που ενιωθα -για πρωτη φορα- ηταν φοβος.. αν βγει ολοκληρος ο πλακουντας, αν ανοιξε η καισαρικη, αν ειναι ενταξει το μωρο.. χιλια δυο σεναρια. Τους ενιωθα ολους τσαντισμενους που δεν ειχα κανενα συναισθημα.. μα τι αλλο ηθελαν να κανω!

 Γενηθηκε και ο πλακουντας, σε χρονο μηδεν ειχαν καθαρισει τα παντα κι εμεινα μονη μου με το μωρο. Ξαφνικα πηρα μια ανασα σαν αυτη που παιρνουν στις ταινιες αυτοι που εχουν πνιγει κι επανερχονται.. κι εβαλα τα κλαματα. Ηταν σαν να γενησα μολις εκεινη τη στιγμη, σαν να ειχα πατησει παυση στο χρονο απο τη στιγμη που βγηκε απο  μεσα μου και να την ξαναπατησα παλι τωρα..




 Δεν εκανα κανενα ραμμα δεν χρειαστηκα καμια 'βοηθεια' σε κατι. Δυο μερες μετα με ειδε η Ιζαμπελ και μου ειπε 'έισαι σαν να μην εχεις γενησει' :)

  Η Ιριδα ηταν τελεια.. κοιμηθηκε στους παππουδες ολο το βραδυ   , ξυπνησε εφαγε ..υπεροχη! Σαν να το ηξερε.. απο την Τεταρτη εχει γινει  με ολη τη σημασια της λεξης 'μεγαλη' αδερφη. :) :) :)

 Δεν θελω να μπω στη διαδικασια να συγκρινω τους τοκετους μου ,νιωθω πως συγκρινω τα παιδια μου και δε μαρεσει. Εχω ζησει τα δυο ακρα , μια προγραμματισμενη -αναιτια- καισαρικη κι εναν φυσικο μη παρεμβατικο τοκετο. Μου κανει τρομερη εντυπωση πως αντιδραει το σωμα ,η ψυχη και το μυαλο μας αλλα και το μωρο στην ανθρωπινη βια του χειρουργειου και πως στην πραγματικη φυσικη διαδικασια του τοκετου..

 Θεωρω τις γυναικες που βιωνουν φυσιολογικο τοκετο σε νοσοκομειο ηρωιδες. Δεν νομιζω να τα καταφερνα.. η παραμικρη ενοχληση μου χαλουσε την ηρεμια μου και με αποδιοργανωνε.. υπηρξαν στιγμες που δεν αφηνα ουτε το Γιαννη να με ακουμπαει!!

 Αν ομως ημουν σε νοσοκομειο θα ειχα ζητησει οχι μονο επισκληριδιο..αλλα κι ολα τα παυσιπονα του κοσμου!! Χαιρομαι που δεν το εκανα κι ετσι εμεινα σε επαφη με το μωρο μου ολη την ωρα ..  δεν τον αφησα στιγμη να ποναει μονος του.. τα ζησαμε ολα μαζι.

 -ξεχασα τα βασικα! προσθετω λοιπον! γεννηθηκε περιπου 3700 και 53.5 ποντους.  Δεν ξερουμε το βαρος του γιατι δεν τον ζυγισαμε  για αρκετες ωρες . Επισης δεν εκανε ενεση βιταμινης Κ ,δεν του βαλαμε κολλυριο στα ματακια, δεν εκανε μπανιο μεχρι την επομενη μερα και φυσικα  δεν αποχωριστηκε τη μαμα του ουτε  στιγμη! 4 ημερων καναμε το πρωτο μας περιπατο εξω! :) -


ISABEL ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ 
εισαστε αγγελοι
:)

37 σχόλια:

Kondilia είπε...

"Χαιρομαι που δεν το εκανα κι ετσι εμεινα σε επαφη με το μωρο μου ολη την ωρα .. δεν τον αφησα στιγμη να ποναει μονος του.. τα ζησαμε ολα μαζι".

Κοριτσάκι μου αυτό θα κρατήσω γιατί τα λέει όλα! Επίσης να σχολιάσω αυτό το "ΠΑΦ" των νερών που έσπασαν κι εμένα εντύπωση μου είχε κάνει που το άκουσα μόνο εγώ...μα αφού ήταν τόσο δυνατό!! χεχε..Και έπειτα είδα μια τόσο ώριμη και αποφασισμένη γυναίκα που γεννάει το παιδί της μέσα απο όλη αυτή τη περιγραφή σου. Αισθάνθηκα περήφανη να πω? Ζήλεψα? Όλα μαζί! Ειδικά στο σημείο που δεν άφηνες κανέναν άλλο να σου πιάσει το κεφάλι και έκανες πέρα τα χέρια τους! Συνειδητοποιείς πόσο έχεις ωριμάσει ανάμεσα στις δυο γέννες? Η γιατρός σου έβαζε το χέρι και εσύ το έδιωχνες! Σαν τη λέαινα όταν γεννά...μόνη...συγκεντρωμένη μόνο στο σώμα της και στην φύση της. Πιο πολύ άκουγες την φύση και τους κεραυνούς παρά οποιονδήποτε άλλον! Εσύ το έκανες...μπράβο σου κορίτσι μου!

Unknown είπε...

Δάκρυσα...μπράβο Μιρέ..

margarita είπε...

Ηρωας!!!
Γεννησα την πρωτη με επισκληριδιο και την δευτερη χωρις σε ιδιωτικο νοσοκομειο ηθελα σπιτι αλλα φοβουμου ν γιατι ειχα παθει μια αλλιωση του τραχηλου στην μεγαλη...
Να σου ζησουν τα παιδακια σου γερα και καλοτυχα!!!

Unknown είπε...

Μιρέλλα μου χαίρομαι πολύ και δακρύζω με όλα όσα διάβασα!
Τώρα πια ξέρεις! : )
Δε χρειάζονται συγκρίσεις, η κόρη σου σε έφερε σε αυτό το σημείο επίγνωσης!
Να της είσαι αιώνια ευγνώμων!

Να είστε πάντα ευτυχισμένοι και οι τέσσερις, και να ευγνωμονείτε ο ένας για την ύπαρξη του άλλου στη ζωή σας!

Σε φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητηρια να σας ζήσει, καταπληκτικη η εμπειρία μακάρι να ήταν ο κανόνας κ όχι η εξαίρεση. Εύχομαι να γίνεις παράδειγμα προς μίμηση για όλες της μανούλες που παραπλανηθηκαν κ οδηγήθηκαν σε αναίτιες καισαρικές,που στερήθηκαν τόσο όμορφα συναισθήματα.Ευχαριστώ που το μοιραστηκες μαζί μας...να είσαστε όλοι γέροι κ ευτυχισμένοι. Μαμα Χριστίνα.

maria orfanidou είπε...

Έτσι ακριβώς με τα σκαλιά ήμουν και γω. Ανα 3 έκανα παυση και γονάτιζα από τον πόνο... Μόνο που τα σκαλιά που ανέβαινα εγώ ήταν του μαιευτηρίου. Να σου ζήσει γενναία μαμά...

Αναστασία είπε...

Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω! Αυτές οι στιγμές είναι απίστευτες! ΤΙΠΟΤΑ δεν συγκρίνεται με το μεγαλείο της γέννας! Να σου ζήσουνε τα μωράκια σου! Να χαίρεσαι την οικογένεια σου! Ευχαριστώ κι εγώ που το μοιράστηκες μαζί μας!

Unknown είπε...

Να είστε όλοι γέροι και ευτυχισμένοι... Σου εύχομαι πάντα οι ζωές σας να ειναι γεμάτες όμορφες εμπειρίες...

Ανώνυμος είπε...

Επικύνδινα πράγματα, πρωτόγονες καταστασεις. Σοκ.
Ας είμαστε συνετοί στην δημοσιοποίση τέτοιων ιστοριών
και ας μην παρασύνται όσοι διαβάζουν τέτοιες ιστορίες
και θρηνήσουμε θύματα απερισκεψίας.

Κατερίνα Κάππου είπε...

Αχ βρε άνθρωπε άγνωστε, ανώνυμε (και κομματάκι ανορθόγραφε) φανερώσου να συζητήσουμε όμορφα...

Ανώνυμος είπε...

Αυτες είναι συμπεριφορές για εισαγγελέα.
Καλό είνα να μην παρασύρουμε τον κόσμο με την λανθασμένη επιστροφή στη φύση.
Αν γινόταν κατι κακο τι θα λεγατε;
Αύτη είναι άποψη μου και όχι μόνο δική μου,
διαβάζαμε με τις φίλες-και μαμαδες την ιστορία και ναι φρίξαμε.
Οσο για την ανωνυμία τι να κάνουμε Κατερνα μου, το διαδύκτιο την επιτρέπει.
Εξαλλουν δεν υπάρχει θεμα να συζητήσουμε.
Οσο για το άκυρο σχόλιο περι ανορθογραφίς μαλλον πρέπει να δεις πόσο ορθογραφιμένα είναι γραμμένα όλα στην ιστορία που μαλλον εσυ θαυμάζεις, αλλα προφανως αφου σαρεσουν αυτα που διαβαζεις δεν σε πειράζει.
Τον μονο που πρέπει να νοιαζει μια μανα ειναι να φερει με ασφαλεια και υγεια το παιδι της στον κοσμο.
Ολα τα υπολοιπα ειναι περιττα.

Ελένη είπε...

Μιρέλλα μου αρχικά να σου ευχηθώ κάθε ευτυχία στην οικογένειά σου, αλλά και στις υπόλοιπές μανούλες της παρέας. Είστε πολύ τυχερές, εγώ μέχρι τώρα τουλάχιστον δεν κατάφερα να ζήσω το θαύμα της μητρότητας, οπότε δεν θα μιλήσω για μένα αλλά για τη γιαγιά μου.
Και εκείνη γέννησε στο σπίτι, δεν είχε εξάλλου άλλη επιλογή, μετά από μια φυσιολογική εγκυμοσύνη, αλλά και τρεις προηγηθέντες φυσιολογικούς τοκετούς.Ενώ όλα συνηγορούσαν σε μια εύκολη και ωραία γέννα συνέβη μια επιπλοκή και της στέρησε τη ζωή, αφήνοντας τέσσερα ορφανά.
Θα ήθελα λοιπόν να τονίσω πως όντως η ιστορία της Μιρέλλας είναι όμορφη και συγκινητική, αλλά ΔΕΝ πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για καμία υποψήφια λεχώνα. Καλύτερα να μην ρισκάρει μια γυναίκα τόσο πολύ, και να προτιμήσει ένα οργανωμένο περιβάλλον, ειδικά στη περίπτωση προηγούμενης καισαρικής, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος. Πριν από μερικές δεκαετίες η βρεφική θνησιμότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη από σήμερα, αφού η επιστήμη δεν είχε εξελιχθεί τόσο, αλλά και δεν είχαν πρόσβαση όλες οι γυναίκες σε μαιευτήρια. Κορίτσια μην ξεχνάτε πόση αξία έχει η ζωή σας, ειδικά για τα παιδιά σας!
Συγγνώμη αν σας κούρασα.

Μαίρη είπε...

Για την Ελένη. Με εκφράζεις απόλυτα κορίτσι μου.
Μπορεί να μην είσαι ακόμα μάνα, αλλά σκέφτεσαι πολύ πιο σοβαρά για το θέμα της γέννας, απο γυναίκες που έχουν 2 και 3 παιδιά.
Μπράβο!

Κατερίνα Κάππου είπε...

Το κακό με όσους είναι αντίθετοι με την περίπτωση ενός τοκετού στο σπίτι είναι ότι είναι τόσο στενόμυαλοι που ούτε καν σκέφτονται να ρωτήσουν τι ήταν αυτό που οδήγησε ένα ζευγάρι στο να το επιλέξει, τις συνθήκες, πόσο το έψαξαν, ποιους και γιατί τους εμπιστεύτηκαν και τόόόσα άλλα. Τι ήταν αυτό που τους απετρεψε να ξαναμπούν στην ίδια και γνωστή ρουτίνα του μαιεητηρίου που για τους περισσότερους είναι η μόνη λυση, η σωτήρια. Όταν θα πάρουν μερικές βαθιές αναπνοές να ξεσφίξουν λίγο, όταν τα μυαλά θα ανοίξουν τότε θα μπορούν να γίνουν επικοδομητικές συζητήσεις. Μέχρι τότε ας φρικάρουν με το "άγνωστο" κι ας σπέρνουν τον "αγνωστο" πανικό παντού. Ευτυχώς πάντα, οι άνθρωποι που μπορεί να τους ενδιαφέρει το θέμα, έρχονται σε επαφή μαζί μας και μαθαίνουν να επιλέγουν βάσει γνώσης και όχι βάσει άρνησης...

https://www.facebook.com/filipposkondilia.Di είπε...

The freedom in a country
can be measured by the
freedom of birth

Agnes Gereb

Άλλη μια γυναίκα που θα πρέπει να καεί στη πυρά. Αν το ψάχνατε λίγο όλοι εσείς που κατηγορείτε, τότε θα ξέρατε ποιο θα ήταν το καλύτερο για τα παιδιά σας. Γιατί στην ουσία ούτε που ξέρετε τι και γιατί κατηγορείτε.

Κατερίνα Κάππου είπε...

Έσεις που είστε αντίθετοι με τον τοκετό στο σπίτι, τι σας κάνει να πιστέυετε ότι όσες επιλέξαμε να γεννήσουμε στο σπίτι, δεν το ψάξαμε? Αγαπητή Μαίρη, πιστεύετε ότι είμαστε μητέρες και πατέρες ανεύθυνοι κι απληροφόρητοι? Θεωρείτε ότι αν πιστεύαμε ή αν είχαμε στοιχεία οτι η γέννα στο σπίτι φέρει χίλια μύρια κακά, θα συνεχίζαμε με τη διαδικασία? Μα καλά, ούτε μία περίπτωση να αναρωτηθείτε "Μα γιατί? τι ξέρουν περισσότερο? γιατί το επέλεξαν? γιατί υπάρχουν γιατροί, επιστήμονες σε αυτό τον κόσμο που το στηρίζουν με όλο τους το είναι?" Ελένη, πολύ ατυχές αυτό που συνέβη στη γιαγιά σου και μεγάλο κρίμα και μακάρι ποτέ να μη συμβαίνουν τέτοια πράγαματα. Εξίσου κρίμα όμως είναι όταν υπάρχουν τα "οργανωνμένα περιβάλλοντα", να υπάρχουν θάνατοι μανάδων και παιδιών σε μαιευτήρια. Στη ζωή ΟΛΑ υπάρχουν όμως! Υπάρχουν οι υπέροχοι τοκετοί στο μαιευτήριο, υπάρχουν και τα χασαπώματα και οι θάνατοι. Υπάρχουν οι υπέροχοι τοκετοι στο σπίτι, υπάρχουν και οι θάνατοι. Απλά, στα μαιευτηρια, υπάρχει η εύκολη δικαιολογία "εκαναν τα πάντα, έκαναν ότι μπορούσαν όλοι"!
Και πάνω σε αυτό το τελευταίο, ΟΤΑΝ τα μυαλά θα ανοίξουν (γιατί ως γνωστό τα μυαλά δουλεύουν όπως και τα αλεξίπτωτα, για να είναι αποτελεσματικά ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ!) και θα έχουν χώρο για καινούρια δεδομένα, στοιχεία κι έρευνες, προς ανάλυση, ΤΟΤΕ θα μπορούμε να μιλήσουμε. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική αρκεί κατά τη γνώμη μου να είναι συνειδητή και ψαγμένη κι όχι να έχει επιβληθεί από έξω...

Eirini Rabaouni είπε...

Επίσης, να συμπληρώσω οτι την εποχή των γιαγιάδων μας δεν υπήρχε προγεννητικος έλεγχος. Οπως λέει και η Κατερίνα, αλήθεια, πιστεύετε πως αν η εγκυμοσύνη μας φαινόταν στον προγεννητικο έλεγχο υψηλού κινδύνου, θα γεννουσαμε στο σπίτι, μόνο για την ιδέα? Ρισκαροντας την υγεια μας ή την υγεια του μωρού μας? Πόση έπαρση κρυβει αυτή η στάση, αλήθεια, που κρίνει λανθασμένο τον τροπο που δεν ειναι ο τρόπος σας...Για να έχει η κάθε γυναίκα έναν όμορφο τοκετό, προϋποτιθεται να νιώθει ασφαλής, όπου ειναι αυτο, μαιευτήριο ή σπίτι...

Kiriaki Petrakou είπε...

Ειρηνη δεν ξερω ποιος προγεννητικος δείχνει πως θα παει η εγκυμοσύνη!Ειναι καποιος καινουργιος;
Ο προγεννητικος ελεγχος πάντως που εκανα εγω οταν ημουν εγκυος (5 μηνες πριν γεννησα) εδειχνε στοιχεια για το εμβρυο και οχι για την διαξαγωγη του τοκετου.
Ακομα ειχα μια σουπερ εγκυμοσυνη, αλλα τελικα χρειαστηκε να κανω καισαρικη τελευταια στιγμη.
Δεν νομιζω να ζουσα αν ημουν στο σπιτι μου, δεν νομιζω να ζουσα αν ειχα τα ανοιχτα μυαλα που λεει η Κατερινα.Ευτυχως που δεν τα ειχα και ζω και εγω και το μωρο μου!
Δεν ξερω λοιπον ποιου τα μυαλα ειναι κλειστα και ποιου ανοιχτα.
Σιγουρα ο τοκετος στο σπιτι συμφερει πολυ μια ομαδα ανθρωπων που καρπονονται χρηματα απο ολη αυτη την εναλλακτικα μοδατη κατασταση.
Ισως να βρισκει και το κρατος συμμαχο. Αν το σκεφτουν πως:
λιγοτερες γεννες στα δημοσια νοσοκομεια , λιγοτερα επιδοματα για οσους γεννουν στα ιδιοτικα, (γιατι αν γεννουμε στο σπιτι μην θελουμε και επιδομα τοκετου, δηλαδη να βγαλουμε και απο πανω.)
Ας ειμαστε συνετοι σε ότι προτείνουμε, καθως υπαρχει κοσμος που παρασυρεται και δεν ειναι σωστο.

mirella είπε...

αρχικα να πω πως υπαρχει επιδομα τοκετου στο σπιτι..
δευτερον να πω οτι ειναι ηλιθιο να σκεφτεται καποιος τη γεννα του παιδιου του με χρηματικα κριτηρια..αλλωστε προσωπικα και σε νοσοκομειο να καταληγαμε με φτ η κτ παλι τα ιδια θα εδινα.
τριτον προγεννητικος ελεγχος αλλα και ελεγχος κατα τη διαρκεια του τοκετου δειχνουν τη διεξαγωγη του τοκετου σε ενα εμπειρο ματι .απλα εχουμε μαθει να φοβομαστε τα 'αππροοπτα' που μπορει να συμβουν κατα τον τοκετο χωρις να υποψιαζομαστε ποτε γιατι γινονται αυτα τα απροοπτα.. ο λογος ειναι γιατι παρεμβαινουμε στη φυσιολογια του τοκετου -για οσους ξερουν τον ορο..(για τους υπολοιπους προτεινω να τον ψαξουν)- ειχες ποτε σκυλο η γατα? που πηγαινε για να γεννησει θυμασαι? σε ενα ησυχο ασφαλες μερος!
στο σπιτι αν πεσουν μια φορα οι παλμοι του μωρου (το οποιο μπορει να ειναι φυσιολογικο την ωρα της συσπασης) πας στο νοσοκομειο δεν περιμενεις να δεις αν ειναι φυσικο η οχι..
για να γεννησεις σπιτι πρεπει να εισαι το πολυ 15 λεπτα απο το νοσοκ
η ρηξη μητρας οσες φορες εχει συμβει σε vbac εχει συμβει επειδη χορηγηθηκε οκυτοκινη -τεχνητοι πονοι-
οι παλμοι του μωρου πεφτουν οταν αρχιζει να τρωει μπουνιες απο τη μητρα λογω της οκυτοκινης
οι συσπασεις σταματανε λογω της επισκληριδιου
επειδη σταματανε οι συσπασεις σου βαζουν τεχνητους
δεν ξερω τι εγινε στην περιπτωση σου αλλα κι εγω καποτε θεωρουσα σωτηρια την καισαρικη μου μεχρι που εμαθα οτι ηταν 'σωτηρια' για το γιατρο και για μενα αναιτια! ευχομαι να μη το νιωσεις ποτε..
επισης δεν μπορεις καλη μου να λες εναλλακατικη τη φυση!!!.. εισαι απο αλλο πλανητη τοτε! καπου οπου δεν υπαρχουν θηλαστικα φανταζομαι!
και τελος.. πιστεψε με..αν δεν το θες και 'παρασυρθεις' οπως λες το πολυ σε 30 λεπτα θα ζητησεις να πας στο μαιευτηριο..δεν ειναι τοσο απλο! (δεν ξερω αν φαινεται..)

mirella είπε...

(μακαρι παντως να 'παρασυρω' οσες γυναικες μπορω ωστε να βιωσουν φυσικο τοκετο.. το που ειναι δικο τους θεμα δε με νοιαζει..)

και οσοι εχουν οντως ανοιχτα μυαλα μπορουν να διαβασουν κι αυτην την απαντηση ..

http://gunaikakaimama.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

Kiriaki Petrakou είπε...

Αυτό ειναι το θεμα με σενα πως μακαριζεις να παρασυρεις και αλλους στο δικο σου βίωμα και στο δικο συο αποθημενο που προκυπτει απο την πρωτη σου γεννα πουδεν την περασες οπως θα ηθελες, λες και δεν φτανει πως γεννησες ενα υγιες παιδι! και αυτο για μενα ειναι εγκληματικο!

Eirini Rabaouni είπε...

Κυριακή, θα σου πρότεινα να διαβάσεις εφόσον σε ενδιαφέρει να καταλάβεις πώς μπορεί κάποιος να καταλήξει σε αυτή την απόφαση, το βιβλίο του Μισελ Ονταν "η καισαρικη τομή (και ο φυσικός τοκετος) " γιατί έχει ξεκινήσει μια κουβέντα ατέλειωτη και ειναι τουλάχιστον συνετο να μιλάμε με τους ίδιους όρους... Αλλιώς δε βγάζουμε άκρη...

mirella είπε...

Και πριν γεννησω το ιδιο ευχομουν σε καθε εγκυουλα.. ακριβως το ιδιο που ευχομουν και σε μενα
Το οτι το καταφερα με χαροποιει φυσικα
..αλλα εξακολουθει να με λυπει να βλεπω σφαγμενες γυναικες σε ποσοστο 50-60% των τοκετων οταν συμφωνα με τον ΠΟΥ θα επρεπε να ειναι το πολυ 10%
Το παιδι μου μπορει να ειναι υγιες αλλα ψυχικα εχει υποστει πολλα τα οποια δεν επελεξα και δεν υπηρχε λογος να περασει..
Και αυτη η ηλιθια ατακα περι υγιους παιδιου πρεπει να σταματησει! δεν μιλαμε για καισαρικες που ειναι απαραιτητες και σωζουν ζωες! ειναι αυτονοητο οτι κανεις δεν εχει προβλημα μαυτες!! μιλαμε για τις αναιτιες που γινονται μεσα απο εκφοβισμους-ψεματα των γιατρων..δηλ αυτο το δεχεστε εσεις? μια μητερα πρεπει να αποφασιζει αυτο που θελει και αυτο να γινεται σεβαστο απο το γιατρο της.ειτε θελει επισκληριδιο ειτε δε θελει , ειτε θελει φυσικο τοκετο, ειτε θελει περινεοτομη η οχι.. δεν ειπε κανεις οτι ΠΡΕΠΕΙ ολες οι γυναικες να γενουν στο σπιτι
ξεκολληστε κι ανοιξτε τα μυαλα σας ..και μαθετε να καταλαβαινετε τι διαβαζετε..

Κατερίνα Κ. είπε...

Κυριακή,
το σίγουρο θέμα είναι πώς κάνεις "προβολή" της δικής σου περίπτωσης (ψυχικής και σωματικής) σε όλες τις υπόλοιπες εκγυμοσύνες του κόσμου όλου! Το γεγονός ότι η δική σου περίπτωση απαιτούσε 100% ιατρική επέμβαση και καισαρική γέννα (όπως πάντα υποστηρίζουν οι γιατροί κι έυχομαι από καρδιάς να το εννοούσαν, αλλά ας κρατάμε και μία πισινή) δεν έπεται ότι όλες οι εγκυμοσύνες ενέχουν κινδύνους. Επίσης βέβαια, το γεγονός ότι 80-90% των καισαρικών γεννών είναι αναίτιες και θα μπορούσαν να αποφευχθούν, δεν ακυρώνει την ύψιστη σημαντικότητα του υπόλοιπου 10-20% των καισαρικών γεννών.
Για τον φυσικό τοκετό και ειδικά για τον τοκετό στο σπίτι απαιτείται ένας έμπειρος γυναικολόγος ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ, και πίστεψέ με, οι γυναικολόγοι χειρουργοί - μαιευτήρες στην Ελλάδα, έχουν αυξημένη εμπειρία στην πρώτη τους ιδιότητα, αυτή του χειρουργού, η μαιευτική έρχεται τελευταία και καταιδρωμένη! Δεν τους κατηγορεί όμως κανείς, γιατί αυτά τους έμαθαν. Κι εκεί, έρχονται οι έμπειροι γυναικολόγοι (χειρουργοί ΚΑΙ μαιευτήρες) που το έψαξαν λίίίγο παραπάνω, που άνοιξαν τους ορίζοντές τους πέρα από τα textbooks και τις κινδυνολογίες.
Ένας έμπειρος λοιπόν γυναικολόγος μαιευτήρας, γνωρίζει τη φυσιολογία της μήτρας της κάθε γυναίκας ξεχωριστά, καθώς και την σωματική και ψυχική αντοχή της κάθε γυναίκας και του μωρού της. Για να προβεί ένα ζευγάρι σε φυσικό τοκετό στο σπίτι αλλά και στο μαιευτήριο απαιτείται προετοιμασία, σωματική και ψυχική, και ξεκινάει με διάβασμα εφ' όλης της ύλης. Και το διάβασμα χρειάζεται κυρίως για το μαιευτήριο καθώς εκεί συναντάς πολλά αγγούρια και ως γνωστό ξεβράκωτος στ' αγγούρια, δεν πας!

Όταν ένας τοκετός αφεθεί να εξελιχθεί ΦΥΣΙΚΑ και χωρίς ιατρική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ από την αρχή (ορούς, ωκυτοκίνες, επισκληρίδιο κτλ), οι πιθανότητες να χρειάζεται ιατρική ΕΠΕΜΒΑΣΗ (περινεοτομή, καισαρική, βεντούζες, κουτάλες, μαχαιροπήρουνα) για ολοκληρωθεί ελαχιστοποιούνται. Για αυτό και πολλές γυναίκες που επιθυμούν κολπική γέννα μετά από καισαρική γέννα επιλέγουν τον φυσικό τοκετό. Λες η φύση να μην ξέρει?

Η Μιρέλλα δε μακαρίζει και ξέρω ότι δεν έχει απωθημένο. Με απωθημένα, Κυριακή, δεν πας για φυσικό τοκετό. Το έχεις χάσει το παιχνίδι... game over σου λέω!

Αναρωτιέμαι όμως αν υπάρχουν γυναίκες σε αυτό τον κόσμο που δε γουστάρουν να βιώνουν άλλες γυναίκες εμπειρίες που δεν βίωσαν εκείνες και σπέρνουν τον τρόμο δήθεν για να προστατεύσουν τις υπόλοιπες... Αλοίμονο! Αναγούλα μόνο που το σκέφτομαι...

Θα μπορούσαμε βεβαίως να το αναλύουμε μέρες, κι ευχαρίστως να το κάνουμε αν θέλεις, αλλά διακρίνω μία επιθετικοτητα και μία άρνηση των δεδομένων και των στατιστικών γενικότερα συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Γι'αυτό θα πρότεινα ίσως να βάλουμε λίίίγο στην άκρη τη δική σου εμπειρία που προφανώς σε έχει κάνει να σχηματίσεις μία πακτωμένη άποψη με μία δόση τρομολαγνίας, και να αφήσουμε κάποιες άλλες γυναίκες με ανοιχτά μυαλά που συνδέονται όμως και με μία ανοιχτή καρδιά να ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ, να ΡΩΤΗΣΟΥΝ, να ΑΚΟΥΣΟΥΝ και να ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ τι είναι αυτό που τους ταιριάζει τουλάχιστον συνειδητά και με γνώση...

mirella είπε...

γιατι οχι νοσοκομειο??
http://gunaikakaimama.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

και οσοι δεν πειθονται με λογια ας δουν αυτο
http://www.youtube.com/watch?v=F5MH_b2ZqjQ&feature=share

Istories_tou_kosmou είπε...

Μιρελεα συμφωνω μαζι σου...Δεν υπαρχει ενημερωση καθολου κ μερικοι φοβουνται μη τυχων κ αρχισουν να γεννουν οι γυναικες στο σπιτι γιατι τα χασαπομαχαιροματα δεν θα υπαρχουν στα νοσοκομεια κ ετσι δεν θα υπαρχει κ αυτο το υπεργκο ποσο με επισκλυριδιους κ καισαρικες..Για αυτο κ ο γυναικολογος μου ειναι κατα αυτων...δηθεν καισαρικες κ καλα το μωρο δεν ερχεται σωστα...κ καλα ειναι τυλιγμενο με τον ομφαλιο λορο κ διαφορα τετοια παραμυθια.... ο Φανης τσιωτας ενας κ μοναδικος πιστευω στην Ελλαδα που ειναι κατα των κοψιματων γενικως κ του περινεου κατα των τεχνικων πονων....κατα των σπασιμο των θυλακιων στη γυναικα για να ξεκινησει ο τοκετος θα επρεπε να ειναι ξακουστος αλλα δεν ειναι γιατι δεν κανει τζιρους στα νοσοκομεια..Το μπουκ του εχει ελαχιστες καισαρικες κ πολλους φυσιολογικους τοκετους χωρις φαρμακα...οποιος θελει μπορει να ενημερωθει μεσα απο την σελιδα του http://www.tsiotas.gr/main_gr.htm 2 παιδια με φυσιολογικο τοκετο χωρις κοψιμο κ με αυτογενη χαλαρωση

Επώνυμη! είπε...

Ψιτ, ανώνυμε! Εσύ, που αναρωτιέσαι τί θα λένανε αν συνέβαινε κάτι κακό στη γέννα στο σπίτι! Στο νοσοκομείο συμβαίνουν κακά πολύ συχνότερα από το σπίτι, το ήξερες; Εκεί τί λες; Αλλά ξέχασα, εκεί έχουμε παρκάρει την γονεϊκή μας ευθύνη σε άλλους, οπότε συνειδησιακά μάς επιτρέπεται να νιώσουμε "καθαροί".
Επίσης να σε ενημερώσω οτι δεν σε εμποδίζει κανένας έχεις και γιατρό στη γέννα στο σπίτι σου. Και κάτι άλλο που μπορεί να μη σου το είπανε οι γιατροί: Δεν είναι θεοί. Αν ήταν, καμιά γυναίκα και κανένα παιδί δεν θα πέθαινε στο νοσοκομείο.

Στέλλα είπε...

Να σου ζήσουν τα μωράκια σου.
Θα ήθελα να ρωτήσω μετα απο πόσο καιρό εμεινες έγκυος απο το 1ο παιδι; Για φυσιολογικό τοκετό μετα απο καισαρική έχω ακούσει οτι καλό ειναι να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 χρόνια. Εχω ενα αγοράκι που το γέννησα με καισαρική αλλα θα ήθελα να προσπαθήσω πάλι στο 2ο.
Επίσης ο λογος που κατέληξα σε καισαρική την 1η φορά είναι εξαιτίας πολυ στενής λεκάνης, κάτι το οποιο προφανώς δεν αλλάζει σε μια επόμενη εγκυμοσύνη. Παρόλα αυτα, θα ήθελα να ελπίζω οτι μπορω να τα καταφέρω..

Unknown είπε...

Στελλα καλησπερα
Οι τοκετοι μου εχουν διαφορα 23 μηνες
Ο περιορισμος των 3 χρονων δεν ισχυει...
Το 'στενη λεκανη'ειναι ενα δημιουργημα των ελληνων γιατρων για να σε οδηγουν σε καισαρικη. δεν εχει κανενα νοημα κ δεν υπαρχει σε καμια ιατρικη βιβλιογραφια ως ιατρικος η μαιευτικος ορος.
Αν ο γιατρος εχει κ λιγη φαντασια θα σου κανει μια προκληση χωρις το μωρο να ειναι ετοιμο να γεννηθει με αποτελεσμα να καταληξεις σε καισαρικη και να μεινεις με την ιδεα της στενης λεκανης χωρις να σου περασει ποτε απτο μυαλο οτι σε δουλεψε... εσενα κ το 70% των ελληνιδων που γεννουν με καισαρικη χωρις λογο
Συγγνωμη που τα λεω ετσι αλλα μπουχτισα πια ..
Οι πιθανοτητες ειναι με το μερος σου. 7 στις 10 γυναικες πετυχαινουν vbac , αλλα ακομα κ αν καταληξεις σε καισαρικη θα ξερεις οτι εκανες το καλυτερο για το μωρο σου κ οτι γεννηθηκε οταν ηταν ετοιμο.


καναμε ενα βιβλιο για τις καισαρικες κ το vbac το οποιο μπορεις να διαβασεις εδω
http://gunaikakaimama.blogspot.gr/2014/01/57.html

και προκειται να το παρουσιασουμε στις 21-2 (αθηνα αν εισαι)
εκει θα ειναι κ κοπελες που εχουν κανει vbac
ειναι δωρεαν κ μπορει οποιος θελει να μιλησει ρωτησει κτλ
εδω ειναι η συναντηση αν εχεις facebook αλλιως πες μου να σ στειλω πληροφοριες

https://www.facebook.com/events/1517191198506752/?fref=ts

Ασχετα με τη συναντηση μπορουμε να πουμε οτι αλλο θελεις
Χαρα μου να βοηθησω οπως μπορω
Το κλειδι της επιτυχιας ειναι η καλη ψυχολογια της μαμας και εμπειρος γιατρος και μαια σε vbac
(εχω να σ προτεινω αν θες)
τα λεμε!

Στέλλα είπε...

Καλημέρα Μιρέλλα,

εχω πολλές απορίες, διάβασα και το βιβλίο, πολύ ενδιαφέρον, συγχαρητήρια. Αν τα καταφέρω θα έρθω στην παρουσίαση!
Μπορώ να επικοινωνησω μαζί σου σε κάποιο mail; Facebook δεν χρησιμοποιώ.

σ'ευχαριστώ!

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Στέλλα είπε...

Καλημερα Μιρελλα,

σου εστειλα mail .

σ'ευχαριστω,
Στέλλα

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια και στον σύζυγό που ήταν βράχος δίπλα σου!!!

Dr_House είπε...

Καλό θα ήταν να μην ακούγονται πράγματα τα οποία είναι επικίνδυνα για τον περισσότερο ανυποψίαστο κόσμο και να οδηγούνται σε επιλογές που ενδεχομένως να είναι σοβαρά επιζήμιες για την υγεία τη δική τους και του παιδιού τους.
Συγχαρητήρια που είχες αυτή την ευχάριστη για σένα εμπειρία, αλλά πρακτικά ήταν μια ρώσικη ρουλέτα με ευτυχή κατάληξη.
Λίγη περισσότερη υπευθυνότητα απο όλους όταν δημοσιοποιείτε τέτοιες ιστορίες. Αν κάποιος αισθάνεται όμορφα να παίξει τη ζωή του κορώνα γράμματα είναι δικό του θέμα, αυτό δε σημαίνει όμως οτι πρέπει να παροτρύνει και άλλους σε τέτοιες συμπεριφορές.
Λίγη υπευθυνότητα δε βλάπτει...

Dr_House είπε...

Για να προλάβω πιθανές απαντήσεις-ανοησίες

http://www.hsog-test.com/files/_181.pdf

Ανώνυμος είπε...

εχετε υπεροχη ιατρικη αποψη, πολυ εξελιγμενη, αξιοπιστη και πειστικη...θεωρω οτι θα πειθατε πολλες γυναικες στην ζιμπαμπουε... θα ειχατε τρομερη καριερα εκει!

Ανώνυμος είπε...

προς κυρια κατερινα ηταν αυτο.....