Το μέρος όπου ένα μωρό κοιμάται, δεν είναι τόσο απλό όσο θέλει να είναι η τρέχουσα ιατρική κοινότητα και οι συστάσεις της κατά του cosleeping σε ορισμένες δυτικές κοινωνίες. Και υπάρχει καλός λόγος. Γράφω εδώ για να εξηγήσω γιατί οι παιδιατρικές συστάσεις σχετικά με τις μορφές του cosleeping (συν-κοίμηση) όπως το bedsharing (κοινος υπνος στο ιδιο κρεβατι) είναι και πρέπει να παραμείνουν αμφιλεγόμενες. Θα εξετάσω επίσης γιατί η πλειοψηφία των νέων γονέων επιλέγουν το bedsharing παρά τις κυβερνητικές και ιατρικές προειδοποιήσεις εναντίον του.
Οι ορισμοί είναι σημαντικοί εδώ. Ο όρος cosleeping αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση κατά την οποία ένας ενήλικας φροντιστής (συνήθως η μητέρα) κοιμάται αρκετά κοντά στο βρέφος της, έτσι ώστε και οι δυο, η μητέρα και το βρέφος, να μπορούν να ανταποκριθουν σε αισθητήρια σήματα και συνθήματα του άλλου. Το μοίρασμα του δωματιου (υπνος στο ιδιο δωματιο) είναι μια μορφή cosleeping, η οποια πάντα θεωρείται ασφαλής και προστατευτική. Αλλά δεν είναι το ίδιο το δωμάτιο που παρεχει προστασια. Είναι ό, τι συμβαίνει ανάμεσα στη μητέρα (ή πατέρα) του βρέφους. Οι ιατρικές αρχές φαίνεται να ξεχνούν αυτό το γεγονός. Αυτή η μορφή του cosleeping δεν είναι αμφιλεγόμενη και συνιστάται από όλους.
Δυστυχώς, οι όροι cosleeping, bedsharing και μια επικίνδυνη μορφή του cosleeping -οπως πολυ καλα ξερουμε-,το cosleeping με τη χρηση ντιβανιου ή καναπε, ως επί το πλείστον χρησιμοποιούνται εναλλακτικά από τις ιατρικές αρχές, παρά το γεγονός ότι οι όροι αυτοί πρέπει να διατηρούνται χωριστά. Είναι απολύτως λάθος να πούμε, για παράδειγμα, ότι "το cosleeping είναι επικίνδυνο» όταν το roomsharing είναι μια μορφή cosleeping και αυτή η μορφή του (όπως τουλάχιστον τρεις επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν) μειώνει τις πιθανότητες βρέφικου θανάτου κατά το ήμισυ.
Το Bedsharing είναι μια άλλη μορφή του cosleeping που μπορεί να είναι είτε ασφαλής είτε μη ασφαλής, αλλά δεν είναι εγγενώς το ένα ούτε το άλλο. Το cosleeping με τη χρηση ντιβανιού ή καναπε όμως είναι εγγενώς επικίνδυνο, καθως τα μωρά μπορεί πολύ εύκολα να πιεστούν στην πλάτη του καναπέ από τον ενήλικο, ή να γυρίσουν μπρούμυτα στα μαξιλάρια και να πάθουν ασφυξία.
Συχνά οι ειδήσεις μιλούν για "ένα ακόμα μωρό που πέθανε, ενώ κοιμοταν με τους γονεις του", αλλά αποτυγχάνουν να διακρίνουν το είδος του cosleeping που εφαρμοζόταν και , ακόμη χειρότερα, ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι επικίνδυνοι παράγοντες , οι οποίοι ήταν πράγματι υπεύθυνοι για τον θάνατο του μωρού. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα είναι πχ αν το βρέφος κοιμόταν μπρούμυτα δίπλα στο γονιό κάτι το οποίο αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για θάνατο, ασχέτως από το πού το βρέφος κοιμόταν. Οι εκθέσεις αυτές ανάρμοστα δείχνουν ότι όλοι οι τύποι του cosleeping είναι η ίδιοι, επικίνδυνοι, οτι όλες οι πρακτικές γύρω από το cosleeping φέρουν τους ίδιους υψηλούς κινδύνους, και κανένα περιβάλλον για cosleeping δεν είναι ασφαλές.
Τίποτα δεν μπορεί να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Αυτό είναι σαν να υποδηλώνουν ότι, επειδή μερικοί γονείς οδηγούν μεθυσμένοι με τα βρέφη τους χωρίς ζώνες, και επειδη κάποια από αυτά τα μωρά πεθαναν σε τροχαία ατυχήματα τοτε κανείς δεν μπορεί να οδηγήσει με το μωρο του στο αυτοκίνητο, επειδή, προφανώς, η μεταφορά του αυτοκινήτου για βρέφη είναι θανατηφόρα .Βλέπετε τη διαφορα...
Ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους συμβαίνει το bedsharing -και ο λόγος για τον οποίο οι απλές δηλώσεις εναντίον του δεν θα εξαλειφθουν- είναι επειδή το να κοιμαται κανεις δίπλα σε ένα μωρό είναι βιολογικά κατάλληλο, σε αντίθεση με την τοποθέτηση των βρεφών μπρούμυτα στον υπνο ή βάζοντας τα σε ένα δωμάτιο να κοιμηθουν μονα τους. Ιδιαίτερα όταν το bedsharing συνδέεται με το θηλασμό.
Όταν γίνεται με ασφάλεια, το cosleeping μητέρας-βρέφους σώζει ζωές βρεφών και συμβάλλει στη βρεφική και μητρική υγεία και ευεξία. Το βρέφος που απλα κοιμάται σε ένα δωμάτιο με ένα φροντιστή (cosleeping) εχει μειώμενες πιθανότητες να πεθανει από SIDS (αιφνιδιο βρεφικο θανατο) ή από ατύχημα κατά το ήμισυ!
Έρευνα
Στην Ιαπωνία, όπου η συν-κοιμηση και ο θηλασμος (με μητερα μη-καπνιστρια) είναι η πολιτισμική νόρμα, τα ποσοστά του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου είναι τα χαμηλότερα στον κόσμο. Για τις θηλάζουσες μητέρες, το bedsharing καθιστά πολύ πιο εύκολη τη διαχείρηση του θηλασμού και σχεδόν διπλασιάζει το ποσό των θηλασμών, ενώ επιτρέπει και στους δυο, μητέρα και τα βρέφος να έχουν περισσότερο χρόνο για ύπνο. Η αυξημένη έκθεση στα αντισώματα της μητέρας, η οποία γινεται με πιο συχνους νυχτερινους θηλασμους μπορεί ενδεχομένως, για καθε βρέφος, να μείωσει τις παιδικες ασθένειες. Και επειδή ο ύπνος από κοινού, με τη μορφή του bedsharing καθιστά το θηλασμό πιο εύκολο για τις μητέρες, τις ενθαρρύνει να θηλάσουν για μεγαλύτερο χρονικο διαστημα, σύμφωνα με τον Dr. Helen Ball’s studies στο Πανεπιστήμιο του Durham, κι ετσι μειώνονται οι πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Πράγματι, τα οφέλη του cosleeping βοηθουν να εξηγήσουμε γιατί απλά λέγοντάς στους γονείς να μην κοιμούνται με το μωρό τους ποτέ, είναι σαν να προτεινουμε κανείς να μην τρώει λίπη και σάκχαρα καθως τα υπερβολικά λίπη και σάκχαρα οδηγουν σε παχυσαρκία ή / και θανάτο από καρδιακή νόσο, διαβήτη ή καρκίνο. Προφανώς, υπαρχουν πολλα ακομα στην ιστορια.
Όσον αφορά το bedsharing, μια διευρυμένη έκθεση στη λειτουργία και τις επιπτώσεις στη βιολογία του βρέφους της, μας βοηθά να καταλάβουμε όχι μόνο γιατί η συζήτηση για το bedsharing αρνείται να πάει μακριά, αλλά και γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων στις ΗΠΑ (πάνω από 50%, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη εθνική έρευνα) πλεον κοιμούνται στο κρεβάτι με τα μωρα τους για ένα μέρος ή για το σύνολο της νύχτας.
To γεγονός ότι τα υψηλότερα ποσοστά bedsharing σε όλο τον κόσμο συμβαίνουν παράλληλα με τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας, συμπεριλαμβανομένων το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (SIDS) , είναι ένα σημείο που αξίζει την προσοχή μας. Πρόκειται για ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης ωστε να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα του να εξηγήσουμε γιατί τα αποτελέσματα που σχετίζονται με το bedsharing (υπενθυμίζω: ένα από τα πολλά είδη του cosleeping) ειναι απο προστατευτικά για ορισμένους πληθυσμούς εως επικίνδυνα για κάποιους άλλους. Προτείνει πως το να εφαρμόζεται ή όχι το bedsharing και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μπορεί να εξαρτάται από το ποιος συμμετέχει, την κατάσταση στην οποια συμβαινει, με ποιον τροπο εφαρμοζεται, και την ποιότητα της σχέσης. Αυτή δεν είναι η απάντηση που κάποιες ιατρικές αρχές αναζητούν, αλλά σίγουρα είναι ένας καλός λόγος για τους γονείς και αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα των μελετών.
Κατανοώντας τις Συστάσεις
Πρόσφατα, η Υπο-επιτροπή για το SIDS της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας (ΑΑΡ) για την οποία υπηρέτησα (ad hoc) ως μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων συνέστησε ότι τα μωρά πρέπει να κοιμούνται κοντά στις μητέρες τους, στο ίδιο δωμάτιο, αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι. Ενώ γιόρταζα αυτην την ιστορικη σύσταση υπερ του roomsharing,αλλά διαφώνησα και ανησυχησα για τις επιπτώσεις της ανεπιφύλακτης σύστασης ενάντια σε οποιοδήποτε bedsharing. Περαιτέρω, ανησυχώ για το μήνυμα που πέρασε άδικα (αν όχι ανήθικα) στις μητέρες. Δηλαδή, ''δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή τι κάνεις, το σώμα σου κατά τον ύπνο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αδρανές δυναμικό θανατηφόρο όπλο εναντίον του οποίου ,ούτε εσυ ,ούτε το μωρό σου ,δεν έχει κανένα έλεγχο. Αν αυτό ήταν αλήθεια, κανένας από εμάς τους ανθρώπους δεν θα ήταν εδώ σήμερα για να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, γιατί ο μόνος λόγος που επιβίωσαμε είναι επειδή οι μητέρες των προγόνων μας, κοιμόντουσαν μαζί μας και μας θηλαζαν όλη τη νύχτα!
Δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Η Ιατρική Ακαδημία Θηλασμού, η Επιτροπή Θηλασμού των ΗΠΑ, το τμήμα Θηλασμόύ της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας , ο Συνδεσμος Θηλασμού La Leche League International, η UNICEF και ο ΠΟΥ είναι όλα διάσημες οργανώσεις που υποστηρίζουν το bedsharing και οι οποίες χρησιμοποιούν τις καλύτερες και πιο πρόσφατες επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με το τι κάνει τις μητέρες και τα μωρά ασφαλή και υγιή.Προφανώς, δεν υπάρχει επιστημονική ομοφωνία.
Ωστόσο, αυτό στο οποίο συμφωνούν σχετικά είναι οι συγκεκριμένοι παράγοντες που αυξανουν τις πιθανότητες του SIDS στο bedsharing, και ποιες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες ασφυξίας, είτε από κάποιον στο κρεβάτι ή από το ίδιο το κρεβάτι. Για παράδειγμα, οι ενήλικες δεν πρέπει να κοιμούνται με τα μωρά τους ενώ είναι μεθυσμένοι ή υπο την επηρεια ναρκωτικών, υπερβολικά εξαντλημένοι, ή όταν και άλλα νήπια ή παιδια είναι στο ιδιο κρεβάτι. Επιπλέον, οταν η μητερα έχει καπνίσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μειώνεται η ικανότητα του βρεφους να ξυπνήσει για να προστατεύσει την αναπνοή του. Οι μητέρες που καπνίζουν θα πρέπει να έχουν τα παιδιά τους κοντα τους κατά τον ύπνο αλλά σε μια διαφορετική επιφάνεια και όχι στο ίδιο κρεβάτι.
Οι δικές μου μελέτες πάνω στη φυσιολογία δείχνουν ότι το ζεύγος θηλαζουσας μητέρας-βρέφους παρουσιάζει αυξημένη ευαισθησία και ανταποκρίνεται ο ένας στον άλλον κατά τον ύπνο και αυτή η ευαισθησία προστατεύει το βρέφος από το πλάκωμα. Ωστόσο, αν το μωρό ταίζεται με μπιμπερό , τοτε πρέπει να βρίσκεται κοντά στη μητέρα σε μια κούνια, αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι. O ύπνος μπρούμυτα, ιδίως σε μαλακά στρώματα είναι πάντα επικίνδυνος για τα βρέφη. Τα ελαφριά σκεπάσματα είναι πάντα καλύτερα. Προσοχή σε τυχόν κενά ή ελλείψεις στα έπιπλα τα οποια πρέπει να φτιαχτουν γιατι το βρέφος μπορεί να γλιστρήσει να σφηνωσει και να πάθει ασφυξία. Αν κάνετε μόνιμα bedsharing η σύστασή μου είναι να βάλετε το στρώμα και τα σκεπάσματα στο κέντρο του δωματίου, αποφεύγοντας έτσι επικίνδυνα κενά στα οποία τα μωρά μπορεί να γλιστρήσουν να τραυματιστούν ή να πεθάνουν.
Αλλά, και πάλι, η διαφωνία παραμένει πάνω στον καλύτερο τρόπο με τον οποιο μπορειτε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις πληροφορίες. Ορισμένες ιατρικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένα μελη της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (αν και όχι απαραίτητα η πλειοψηφία), υποστηρίζουν ότι το bedsharing πρέπει να εξαλειφθεί τελείως. Άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, προτιμούν να υποστηρίξουν την πρακτική για τις θηλάζουσες μητέρες, όταν αυτό μπορεί να γίνει με ασφάλεια. Κάποιοι επαγγελματίες πιστεύουν ότι μπορεί ποτέ να μη γίνει ασφαλής, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτό είναι αλήθεια.
Το πιο σημαντικό είναι πως οι γονείς απλά δεν το πιστεύουν! Μου φαίνεται πως είναι θεμελιώδες το να βεβαιωθούν οι γονείς οτι είναι σε θέση να κάνουν συνειδητές επιλογές που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τις δικές τους και του βρέφους, στους οικογένειακους τους στόχους και στις προτιμησεις τους για την ανατροφή και φροντίδα των βρεφών τους.
Οι βιολογικές Προσταγές μας
Η υποστήριξή μου στο bedsharing όταν εφαρμόζεται με ασφάλεια απορρέει από την έρευνα μου και τη γνώση για το πώς και γιατί αυτό συμβαίνει, τι σημαίνει για τις μητέρες, και πώς λειτουργεί βιολογικά. Όπως η γεύση μας ανταμείβει για ο,τι τρώμε το οποιο είναι συντριπτικά κρίσιμο για την επιβίωση μας, δηλαδή τα λίπη και τα σάκχαρα, έτσι η εξέταση του ανθρώπινου βρέφους και η γονική βιολογία και ψυχολογία αποκαλύπτουν την ύπαρξη ισχυρών φυσιολογικών και κοινωνικών παράγοντων που προωθούν μητρικά κίνητρα για το cosleep και εξηγηγούν τη γονική ανάγκη να αγγίζουν και να κοιμούνται κοντά στο μωρό.
Η σύνθεση του μητρικού γάλακτος με χαμηλής θερμιδικής αξίας (εξαιρετικά προσαρμοσμένο για το υπανάπτυκτο εντέρο του ανθρώπινου βρέφους) απαιτεί συχνά νυχτερινά ταίσματα και, ως εκ τούτου, βοηθά να εξηγήσουμε πώς και γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολιτιστική στροφή προς το cosleeping. Περίπου το 73% των αμερικανικών μητέρων που βγαίνουν από το νοσοκομείο θηλάζουν. Ακόμα και οι μητέρες που δεν προορίζονταν να κάνουν bedshare σύντομα ανακαλύπτουν πόσο εύκολο είναι για το θηλασμό και πόσο πιο ικανοποιημένες αισθάνονται όταν το μωρό κοιμάται συχνά στο κρεβάτι τους.
Αλλά δεν είναι μόνο ο θηλασμός που προωθεί το bedsharing. Εχουν και τα βρέφη συνήθως λόγο πάνω στο θέμα! Και για κάποιο λόγο παραμένουν έκπληκτα με δηλώσεις σχετικά με την επικινδυνότητα του ύπνου δίπλα στη μαμά. Αντ 'αυτού, η ασυγκράτητη (αρχαία) και νευρολογικά-ελεγχόμενη απαντήση του βρέφους στη μυρωδιά της μητέρας του, στις κινήσεις και την αφή της μειώνουν συνολικά το κλάμα του βρέφους, ενώ ρύθμιζουν την αναπνοή του, τη θερμοκρασία του σώματος, την απορρόφηση των θερμίδων, τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της ανοσίας και την οξυγόνωση. Με λίγα λόγια, και όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, το cosleeping (είτε επί της ίδιας επιφάνειας ή όχι) διευκολύνει τις θετικές κλινικές μεταβολές συμπεριλαμβανομένου του υπνου και γενικά φαίνεται να κάνει τα μωρά ευτυχισμένα . Με άλλα λόγια, αν δεν εφαρμόζεται με λάθος και επικίνδυνο τρόπο, είναι καλό για τα βρέφη. Ο λόγος για τον οποίο αυτό συμβαίνει είναι γιατί ... υποτίθεται ...
Υπενθυμίζεται ότι παρά τις δραματικές πολιτιστικές και τεχνολογικές αλλαγές στις βιομηχανικές δυτικες χωρες, τα ανθρώπινα βρέφη εξακολουθούν να γεννιούνται όντας τα πιο νευρολογικά ανώριμα πρωτεύοντα απ 'όλα, με μόνο το 25% του όγκου του εγκεφάλου τους. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που θα μπορούσε να αναπτυχθεί μόνο βιολογικά (πράγματι, είναι το μονο δυνατό) με τη συνεχη επαφή με τη μητέρα και την εγγύτητα στο σώμα της. Το σωμα της μητερας αποδεικνυει πως ειναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο το βρέφος είναι πραγματικά προσαρμοσμένο και για το οποίο ακόμα η σύγχρονη δυτική τεχνολογία δεν έχει ακόμα βγάλει υποκατάστατο.
Ακόμα και στις ΗΠΑ , τίποτα που ένα μωρό μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει δεν έχει νόημα εκτός υπό το φως του σώματος της μητέρας του, μια βιολογική πραγματικότητα που προφανώς απορρίφθηκε από εκείνους που είναι εναντίον όλων των τύπων bedsharing καθώς και του cosleeping, αλλά που πιθανόν εξηγεί γιατί οι περισσότεροι γονείς που χρησιμοποιούν κούνια σε κάποια στιγμή αισθάνονται την ανάγκη να φέρουν τα παιδιά τους στο κρεβάτι μαζι τους. Επιστημονικά ευρήματα από το εργαστήριο ύπνου μητέρας-μωρού, εδώ στο Notre Dame, που χρησιμοποιήθηκαν στο εγγραφο. Φαίνεται πως ,αν είχαν επιλογή, τα ανθρώπινα μωρά θα προτιμούσαν να είναι σε επαφή περισσότερο με το σώμα της μητέρας τους από ότι με τα αψυχα βαμβακερά στρώματα. Με τη σειρά τους, οι μητέρες φαίνεται να παρατηρούν και να υποκύπτουν στις προτιμήσεις των βρεφών τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το bedsharing θα πρέπει να αποφεύγεται σε ιδιαίτερες περιστάσεις και μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Ενώ κάθε θάνατος υπό συνθήκες bedsharing είναι τραγικός, τέτοιοι θάνατοι δεν είναι περισσότερο κατηγορητήριοι για οποιοδήποτε τύπο bedsharing από ό, τι είναι οι τριακόσιες χιλιάδες συν θάνατοι μωρών σε κούνιες - ένα κατηγορητήριο ότι οι κούνιες είναι θανατηφόρες και πρέπει να εξαλειφθούν. Ακριβώς όπως οι μη-ασφαλείς κούνιες και οι μη-ασφαλείς τρόποι με τους οποίους τις χρησιμοποιούμε μπορούν να εξαλειφθούν ,έτσι μπορούν επίσης να εκπαιδευτούν οι γονείς για να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι του bedsharing.
Προχωρώντας πέρα απο τις Αποφάσεις στην Κατανόηση
Εμείς ακόμα δεν γνωρίζουμε τι προκαλεί το Συνδρομο Αιφνιδιου Βρεφικού Θανάτου. Αλλά, ευτυχώς, οι κύριοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι πλέον ευρέως γνωστοί, δηλαδή η τοποθέτηση ενός βρέφους μπρούμυτα (όψη προς τα κάτω) για ύπνο, η χρήση μαλακών στρώματων, το κάπνισμα της μητέρας, η περιτύλιξη των μωρών ή το μπλοκάρισμα του αέρα γύρω από τα πρόσωπά τους. Σε συνδυασμό με το bedsharing, όπου το βρέφος ανταποκρίνεται πιο φυσιολογικά και μπορεί να είναι πιο σημαντικό για εκείνο (όπως η ικανότητα να ξυπνήσει για να 'βγάλει' μια κουβέρτα, που το καλύπτει λόγω των κινήσεων της μητέρας) οι κίνδυνοι αυτοί γίνονται υπερβολικοί, ιδίως για τα μη-υγιη βρέφη.Όταν τα βρέφη πεθαίνουν σε αυτές τις προφανώς μη ασφαλείς συνθήκες, τοτε είναι που οι κοινωνικές προκαταλήψεις και τα τεράστια επίπεδα άγνοιας της πραγματικότητα γίνονται εμφανείς. Ο θάνατος σε ένα περιβάλλον bedsharing δεν προκαλείται αυτόματα, οπως πολλές νομικές και ιατρικές αρχές ισχυρίζονται, ή ακόμη χειρότερα οτι ο λόγος είναι η ασφυξία. Τα βρέφη που κανουν bedsharirng, όπως τα μωρά σε κούνιες, μπορεί να πεθανουν από ΣΑΒΘ.
Είναι ντροπή και σίγουρα απαραδεκτο το γεγονος πχ οτι ο επικεφαλης του παθολογικού τμήματος του κράτους της Ιντιάνα συνιστά σε άλλους παθολόγους να θεωρησουν το Συνδρομο Αιφνιδιου Βρεφικου Θανατου ως πιθανή αιτία του θανάτου, όταν τα μωρά πεθαίνουν στις κούνιες, αλλά ως ασφυξία αν ένα μωρό έχει πεθάνει στο κρεβάτι των ενηλίκων ή αν έκανε "cosleeping". Με το να υποθετουμε πριν γνωστοποιηθούν απο τον παθολόγο και την τοξικολογική εξέταση οποιαδήποτε γεγονότα από την σκηνή του θανάτου ότι κάθε bedsharing μωρό ήταν θύμα ασφυξίας και όχι από κάποια συγγενή ή φυσικά αιτία, συμπεριλαμβανομένου του ΣΑΒΘ άσχετα με το bedsharing,οι ιατρικές αρχές όχι μόνο διαπράττουν μια μορφή επιστημονικής απάτης, αλλά υματοποιούν τους γονεις του βρέφους για τρίτη φορά. Η πρώτη συμβαίνει όταν πεθαίνει το μωρό τους, η δεύτερη συμβαίνει όταν οι επαγγελματίες υγείας που δίνουν συνέντευξη για τις ειδήσεις (πράγμα που συμβαίνει συνήθως) υπονοούν ότι όταν ένα μωρό πεθαίνει στο κρεβάτι ενός ενήλικα, πρέπει να οφείλεται σε ασφυξία (ή ΣΑΒΘ που προκαλείται από το bedsharing). Η τρίτη φορά που οι γονείς γίνονται θύματα είναι όταν χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο απο τις ιατρικές ή τις αστυνομικές αρχές δείχνουν ότι ο θάνατος του μωρού τους μπορούσε «να προληφθεί," ότι το μωρό τους θα ήταν ακόμα ζωντανό, αν οι γονείς δεν εκαναν bedsharing. Το συμπέρασμα αυτό δεν βασίζεται στα γεγονότα της τραγωδίας, αλλά σε αθέμιτα και απατηλά στερεότυπα για το bedsharing.
Πράγματι, κανενας νόμιμος ερευνητή για το SIDS ούτε και ο ιατροδικαστής δεν θα πρέπει να καταληγουν σε απόφαση οταν ένα μωρό πέθανε από ασφυξία χωρίς εκτεταμένη τοξικολογική έκθεση και έρευνα στη σκηνή του θανάτου συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών από τη μητέρα σχετικά με τις σκέψεις της για το τι θα μπορούσε ή δε θα μπορούσε να έχει συμβεί.
Είτε αφορούν κούνιες ή κρεβάτια ενηλίκων, οι ριψοκίνδυνες πρακτικές ύπνου που οδηγούν σε θανάτους βρεφών είναι πιο πιθανό να συμβούν όταν οι γονείς δεν έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες για την ασφάλεια, ή εάν κριθεί ότι είναι ανεύθυνοι να ακολουθήσουν τις βιολογικές τους προτιμήσεις για το bedshare , ή εάν τα μηνύματα δημόσιας υγείας που πέρασαν μέσω των φυλλάδιων στους γονεις αντικαταστάθηκαν και απλοποιηθηκαν με ακατάλληλες προειδοποιήσεις λέγοντας ότι "απλά δεν το κάνουμε." Αυτές οι συστάσεις παραποιούν την πραγματική λειτουργία και τη βιολογική σημασία της συμπεριφορας και τον κρισιμο βαθμό στον οποίο οι επικίνδυνες πρακτικές μπορούν να τροποποιηθούν . Επιπλεον απορριπτουν βάσιμους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι ασχολούνται με τη συμπεριφορά.
James J. McKenna Ph.D.
Edmund P. Joyce C.S.C. Chair in Anthropology
Διευθυντής στο Mother-Baby Behavioral Sleep Laboratory
University of Notre Dame
Συγγραφέας του Sleeping with Your Baby: A Parent’s Guide to Cosleeping
Μετάφραση : Μιρέλλα Μάνεση
απο εδώ
Για περισσότερες πληροφορίες:
A Popular Parenting Book Sleeping with Your Baby: A Parent’s Guide to Cosleeping από James J.McKenna (2007). Platypus Press.
The Arm’s Reach Co-Sleeper - μια κούνια που ο Δρ McKenna προτείνει ως ένας τρόπος για να απολαύσουν οι γονείς, που ανησυχούν για το bedsharing ,το μωρό τους κοντα τους
Η επιστημονική 'αποψη McKenna, J., Ball H., Gettler L.,Mother-infant Cosleeping, Breastfeeding and SIDS: What Biological Anthropologists Have Learned About Normal Infant Sleep and Pediatric Sleep Medicine. Yearbook of Physical Anthropology 50:133-161 (2007)
McKenna, J., McDade, T., Why Babies Should Never Sleep Alone: A Review of the Co-Sleeping Controversy in Relation to SIDS, Bedsharing and Breastfeeding (pdf). Paediatric Respiratory Reviews 6:134-152 (2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου